Πριν από ένα χρόνο περίπου εκλάπη το αυτοκίνητό μου κάτω από το σπίτι μου. Αυτή η εμπειρία, αν και αρχικά φαίνεται λυπηρή, κατέληξε να έχει θετικό αντίκτυπο στην καθημερινότητά μου. Σήμερα, όμως, θέλω να εστιάσω σε ένα περιστατικό που προέκυψε με αφορμή αυτή την εμπειρία μου και να αναλύσω μια σημαντική συνειδητοποίηση που προήλθε από εκείνη τη χρονική στιγμή.
Όταν συνέβη η κλοπή, αισθάνθηκα μια σειρά από έντονα συναισθήματα: απώλεια, παραβίαση, απορία, απογοήτευση και βαθιά λύπη. Αυτά τα συναισθήματα με συνόδευσαν για κάποιο χρονικό διάστημα, και η διαδικασία της αποδοχής τους ήταν προκλητικά δύσκολη, ωστόσο απαραίτητη.
Πρόσφατα, συναντήθηκα με έναν γνωστό που εκτιμώ πολύ. Χάρηκα ιδιαίτερα που τον είδα και μοιράστηκα μαζί του τα νέα των τελευταίων μηνών, συμπεριλαμβανομένων των συναισθημάτων που είχα βιώσει εξαιτίας της κλοπής. Ωστόσο, παρατήρησα κάτι που με προβλημάτισε. Ενώ μιλούσα για την εμπειρία μου, ο γνωστός μου φαινόταν να με ακούει μηχανικά. Η προσοχή του δεν ήταν πραγματικά στραμμένη προς εμένα, αλλά μάλλον στο επόμενο βήμα της ημέρας του. Όταν ολοκλήρωσα την αναφορά μου, διαπίστωσα με λύπη ότι είχε ήδη φύγει από τη συζήτηση, αν και σωματικά ήταν εκεί. Ο συναισθηματικός του κόσμος δεν συνδεόταν με τον δικό μου, και η αποδοχή του πόνου και της εμπειρίας μου έμοιαζε τυπική και επιφανειακή.
Η Τέχνη της Ενεργητικής Ακρόασης
Αυτή η συνάντηση με ώθησε σε μια βαθύτερη σκέψη: Πόσο κακοί ακροατές γινόμαστε, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε; Πόση ενσυναίσθηση εκδηλώνουμε στους διαλόγους μας; Είμαστε πραγματικά παρόντες όταν ακούμε τους άλλους, ή απλώς τρέχουμε να ολοκληρώσουμε τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις; Η ικανότητα να ακούμε με αληθινό ενδιαφέρον και να συνδεόμαστε με τον πόνο και τις εμπειρίες των άλλων είναι κρίσιμη για την ειλικρινή επικοινωνία.
Οι «κακοί» ακροατές δεν είναι μόνο αυτοί που δεν ακούνε προσεκτικά. Είμαστε όλοι μας εν δυνάμει κακοί ακροατές, σε διάφορες στιγμές της ζωής μας, καθώς η καθημερινότητα τρέχει με ταχύτητα που συχνά μας εμποδίζει να σταματήσουμε και να συνδεθούμε με τους γύρω μας. Ο διαρκής ρυθμός της ζωής μας οδηγεί στο να αποφεύγουμε τη συναισθηματική σύνδεση και να εστιάζουμε σε πρακτικά ή επιφανειακά ζητήματα.
Η Σημασία της Ενσυναίσθησης και της Αυθεντικής Επικοινωνίας
Η ουσία της επικοινωνίας βρίσκεται στις στιγμές της αυθεντικής σύνδεσης, της ενσυναίσθησης και της συμπόνιας. Οι στιγμές που επιλέγουμε να αφιερώσουμε χρόνο για να ακούσουμε και να κατανοήσουμε τους άλλους είναι καθοριστικές για την οικοδόμηση ειλικρινών και βαθιών σχέσεων. Η ενεργητική ακρόαση – η ικανότητα να είμαστε πλήρως παρόντες και να δείχνουμε πραγματικό ενδιαφέρον για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων – είναι μια δεξιότητα που μπορούμε να καλλιεργήσουμε.
Στην πρακτική του coaching, η ενεργητική ακρόαση είναι απαραίτητη. Δεν είναι απλά μια τεχνική, αλλά μια θεμελιώδης προσέγγιση που δημιουργεί ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης και σεβασμού. Με την ενσυναίσθηση, μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους να βρουν λύσεις, να επεξεργαστούν συναισθηματικά ζητήματα και να αναπτύξουν τον εαυτό τους με ουσιαστικό τρόπο.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν τη σημασία του να είμαστε καλοί ακροατές και να ενσωματώνουμε την ενσυναίσθηση στις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις. Ας μην αφήσουμε τις πολύτιμες στιγμές σύνδεσης και συμπόνιας να χάνονται στη δίνη της ταχύτητας και της επιφανειακής αλληλεπίδρασης. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βιώσουμε μια πιο ουσιαστική και γεμάτη επικοινωνία, που θα ενδυναμώσει τις σχέσεις μας και θα δημιουργήσει μια βάση για ειλικρινή και βαθιά συνύπαρξη.
Δήμητρα Ζυγούρη